این نمایش‌نامه، داستان طنزآمیزی است از ریاکاری و بی‌لیاقتی مقامات فاشیست ایتالیا که گناه همه چیز را به گردن گروه‌های چپ‌گرا، به خصوص آنارشیست‌ها، می‌اندازند. ماجرای داستان، براساس حوادث زندگی واقعی یک آنارشیست نوشته شده است که پس از دستگیری به اتهام بمب‌گذاری، تصادفا از پنجره قرارگاه مرکزی پلیس، به پایین پرت شده است. پیام اصلی نمایش‌نامه عبارت است از: «رسوایی داوری آرام‌بخشی است که حکومت برای آرام کردن توده‌ها مورد استفاده قرار می‌دهد.» در کتاب همچنین تصاویری از صحنه‌های نمایش به چاپ رسیده است. افزون بر آن، سخنرانی «داریوفو» به هنگام دریافت جایزه نوبل، نامه سرگشاده «داریوفو» به کوفی انان، مختصری درباره ادبیات ایتالیا در دهه ۱۹۷۰، و فهرست آثار داریوفو درج گردیده است.