در کتاب «زمانی برای دویدن» دئو چهارده ساله و برادر بزرگ‌ترش اینوسنت که مشکل ذهنی دارد، از دست سربازانی که روستایشان را در زیمبابوه با خاک یکسان کرده‌اند، فرار می‌کنند. ولی در کشور جدیدی که به آن پا می‌گذارند، یعنی آفریقای جنوبی، به دو دلیل باید مدام جابه‌جا بشوند؛ ناشکیبایی و فقر! پسرها چون خارجی هستند به هر کاری تن می‌دهند و در خیابان‌های ژوهانسبورگ سرگردان می‌شوند. در نهایت گروهی از پناهندگان را پیدا می‌کنند که زیر یک پل سکونت دارند، اما این گروه هم مدام خطر هجوم نژادپرستان آفریقای جنوبی را احساس می‌کنند. علاقه‌ی دئو به فوتبال تنها چیزی است که برایش باقی مانده. آیا او می‌تواند با استفاده از این عشق، امید را در دلش زنده نگه دارد؟ این رمان سرشار از لحظات دراماتیکی است که احساسات مخاطب را مدام به بازی می‌گیرد. داستان به خوبی تصویری از تفاوت‌های فرهنگی، جنگ و تعصب را نشان می‌دهد و به مقولات مهمی از جمله سرکوب، فقر و مهاجرهراسی می‌پردازد.