مموآر یا زندگی‌نگاره یکجور خاطره‌نویسی است درباره زندگی خود. گرچه تصویری کلی از یک زندگی می‌دهد اما به قول مترجم کتاب، نویسنده راوی تراشه‌هایی است که پیش پای زندگی‌اش ریخته، تراشه‌هایی که از شکل دادن مجسمه مرمرین زندگی‌اش ریخته و پاشیده شده. با همین مفهوم کتاب خط ام زندگی‌نگاره پتی اسمیت است، از روی تراشه‌هایی که هربار هرکدام بهانه‌ای برای تعریف بخشی از زندگی‌اش، دیدگاهش و کارهایش می‌شوند. اسمیت در نوزده فصل جداگانه هربار گریزی به ماجرایی می‌زند و از خلال همین ماجراهاست که با کلیت زندگی او و مسیری که رفته آشنا می‌شویم. اغلب خیال‌های ذهنی او که در ادامه به ماجرا و خاطراتی راه می‌برند از کافه اینو شروع می‌شوند که نام اولین بخش کتاب هم هست. در هربخش کنار خاطراتی که تعریف می‌شوند (و اغلب سرشار از توصیفات احساسی و درونی نویسنده هستند) عکس‌هایی مرتبط با ماجرایی که تعریف شده وجود دارند. انگار هربار که قصد غرق شدن در توصیفات نویسنده را دارید یادآور مستند بودن وقایع می‌شود و با این‌حال شما را در مرزی بین خیال و واقعیت (و مگر زندگی جز این است) نگه می‌دارد. یادداشت‌های پایان هر بخش هم کمک می‌کند تا بیشتر متوجه اشارات نویسنده به وقایع یا مسائلی که برایش جالب توجه بوده و در خلال زندگی‌نگاره‌اش به آن‌ها اشاره کرده، بشویم.