متولد يك هزار و سيصدوپنجاه و پنج خورشيدى هستم، توى بيمارستان هشتروديان تهران، آخرهاى پاييز. ديپلم گرفتم و... درنهايت كارشناسى ارشد زبانشناسى رو تو دانشگاه تهران خوندم. هميشه نوشته‌م و گذاشته‌م كنارِ دست خودم. هيچ وقت تو هيچ حلقه و انجمن و مجله روزنامه و جمعى نرفته‌م. به گمونم منزوىَ‌م، يا شايدم تنبل. چون هميشه منتظر بودم يكى بياد درِخونه رو بزنه و بگه چيزى واسه چاپ ندارى رفيق؟ خلاصه اين كه دست آخر تنبلى رو گذاشتم كنار و از تو گنجه اين شعرا رو كشيدم بيرون كه اول قرار بود 'چشمه' چاپش كنه. تو همين گيرودار چشمه رو بستن و ... ما هم  پيش شماييم. و اين خيلى خوبه، واسه آدم منزوى و تنبلى مثل من كه يه جايى داشته باشه كه اميدوار باشه كه كاراى بعديش رو صاف مى تونه بسپره بهِ‌ش. من الان تو ايران زبانشناس آزادم، يعنى معطل. بگذريم كه سرگذشت من اينقدرها هم كه الان شد خلاصه نيس.