کا‌ترین کریسمَن تِیلور (۱۹۹۷-۱۹۰۳)، نویسنده‌ی آمریکاییِ آلمانی‌الاصل در شهر پورتلند در ایالت اورگونِ آمریکا به دنیا می‌آید. پس از اتمامِ تحصیل در رشته‌ی ادبیات و روزنامه‌نگاری در دانشگاهِ اورگون، به سان‌فرانسیسکو نقل مکان می‌کند و در آنجا به کار تصحیح و تحریر در حوزه‌ی تبلیغات مشغول می‌شود. در همین دوران، نوشتن را در اوقات فراغت آغاز می‌کند و گهگاه نوشته‌هایش را در مجلات کوچک ادبی به چاپ می‌رساند. وی در سال ۱۹۲۸ با مالک یک شرکت تبلیغاتی به نامِ اِلیوت تِیلور ازدواج کرده و یک زنِ خانه‌دار می‌شود. حاصل این ازدواج چهار فرزند است.

خانواده‌ی تِیلور در سال ۱۹۳۸ به نیویورک مهاجرت می‌کند، و کا‌ترین در‌‌ همان سال نخستین و مشهور‌ترین اثر خود را با نام «نا‌شناس‌ دراین آدرس» می‌نویسد: اثری برجسته درباره‌ی نازیسم. اما ناشر این اثر و همسر کا‌ترین هر دو معتقدند: "این داستان بسیار قوی‌تر از آن است که تحتِ نام یک زن منتشرشود!" به این ترتیب، در تصمیمی مشترک، نامِ مستعار و مذکرِ کریسمن تِیلور را برای او برمی‌گزینند؛ نامی که تا پایانِ عمر بر روی او باقی می‌ماند.

پس از فروش پنجاه هزار نسخه از این کتاب، نشرهای خارجی نیز به سرعت اقدام به چاپ آن به زبان‌های دیگر می‌کنند. اما این اثر در آلمان نازی ممنوع اعلام می‌شود، و به همین دلیل نسخه‌ی آلمانیِ آن در مُسکو پایتخت روسیه به چاپ می‌رسد. مدتی بعد، اِف. بی. آی مرد جوانی را که از سلطه‌ی نازیسم در آلمان گریخته و به آمریکا پناهنده شده، به کریسمن تِیلور معرفی می‌کند و این مرد جوان حکایت زندگی خود و واقعیت رژیم هیتلر را برای تِیلور بازگو می‌کند. این شخص به قهرمانِ دومین اثر تِیلور با عنوانِ «روزِ بی‌بازگشت» می‌شود، اثری که در سال ۱۹۴۲ منتشر می‌شود.

در سال ۱۹۴۴، کُمپانیِ کُلُمبیا پیکچرز اقتباسی سینمایی از «نا‌شناس‌ در این آدرس» را به کارگردانیِ ویلیام کامرون مِنزیس تولید می‌کند. فیلمنامه‌ی دیگری نیز بر اساسِ همین اثر در روسیه نوشته می‌شود که البته هرگز فیلمی بر پایه‌ی آن ساخته نمی‌شود. تیلور از سال ۱۹۴۷ شروع به تدریسِ علوم انسانی، روزنامه‌نگاری و نگارش در کالجِ گِتیزبِرگ در ایالت پنسیلوانیا می‌کند.

او اولین زنی است که در این کالج کُرسیِ رسمیِ استادی را به دست می‌آورد. تیلور در سال ۱۹۵۳ همسر خود را از دست می‌دهد. وی به مدت ۱۹ سال، فعالیت خود را در گِتیزبِرگ ادامه می‌دهد و در این دوران حدودِ دَه داستان کوتاه منتشر می‌کند که یکی از آن‌ها در سال ۱۹۵۴ به عنوان بهترین داستان کوتاه آمریکایی برگزیده می‌شود.

او در سال ۱۹۶۶ بازنشسته می‌شود و در پی آن به شهر فلورانس در ایتالیا عزیمت می‌کند، و در آن‌جا اثر دیگری با عنوانِ «خاطراتِ فلورانس در زیرِ آب» می‌نویسد که موضوع آن را از سِیل‌های ناشی از رودخانه‌ی آرنو در ماه نوامبر‌‌ همان سال الهام گرفته است. در سال ۱۹۶۷ با جان رود مجسمه‌ساز آمریکایی ازدواج می‌کند. او نیمی از سال را در شهر می‌نیاپولیس در ایالتِ می‌نه‌سوتای آمریکا و نیمه‌ی دیگر سال را در نزدیکی فلورانس سپری می‌کند، و این روند را پس از مرگ همسر دوم‌اش در سال ۱۹۷۴ ادامه می‌دهد.

داستانِ «نا‌شناس‌ در این آدرس» به بیش از بیست زبان ترجمه می‌شود و در ‌‌نهایت در سال ۲۰۰۱ در آلمان نیز انتشار می‌یابد. کا‌ترین کریسمن تِیلور در ژوئیه‌ی سال ۱۹۹۷ در سن ۹۴ سالگی از دنیا می‌رود.

کتاب‌شناسی:

•    نا‌شناس در این آدرس (۱۹۳۸)
•    روزِ بی‌بازگشت (۱۹۴۲)
•    خاطرات فلورانس در زیر آب (۱۹۶۷)
•    مردان چنین دروغ می‌گویند (۲۰۰۴)
•    زنان چنین رویا می‌بافند (۲۰۰۶)
•    روزِ توفانی (۲۰۰۸)