پیام فیلی متولد آبان ماه ۱۳۶۴ در کرمانشاه است. او سرودن شعر را از سنین آغازین نوجوانی شروع کرد. نخستین مجموعه شعر او، «سکوی آفتاب»، سال ۱۳۸۴ و با سانسور بسیار، هنگامی که نوزده سال داشت توسط انتشارات آرویج در ایران به چاپ رسید، اما او ده مجموعه شعر دیگر به نام‌های: هندسه عریان ــ منصور؛ چوبه‌ها و بدعت‌ها ــ جهان قلمرو تنهایی ــ ترانه‌های انسانی ــ جنگ به روایت من ــ شاه بابا ــ حسنک ــ چشم‌های تو آفتاب را به من یاد داد ــ مودیلیانی ــ و ــ به سرزمین رسولان ــ به رشته تحریر درآورده که هیچ‌یک در ایران مجوز چاپ و نشر دریافت نکرده‌اند. پیام فیلی نویسنده کتاب «من سبز می‌شوم، میوه می‌دهم؛ انجیر» است که پاییز ۱۳۸۹ توسط نشر گردون در برلین چاپ و منتشر شد. نخستین رمان او سال ۲۰۰۶ با عنوان «برج‌ها و برکه‌ها» به صورت الکترونیکی در آمریکا منتشر شد. سپس مجموعه داستان کوتاه «برهوت ارغوان و تکلم آب‌ها» را نوشت.

«منظومه حسنک» سال ۲۰۱۲ توسط نشر گیلگمشان در تورنتو و رمان «پسر چندم سال‌های ابری» توسط نشر گردون در برلین در سال ۲۰۱۳ منتشر شده‌اند. همچنین نشر نوگام سال ۲۰۱۳ منظومه‌ی «دشت سفید» را از او منتشر کرد. آثار پیام فیلی به خاطر سبک خاص و خلاقانه آن‌ها و موضوعاتی که به آن‌ها می‌پردازد و اغلب در ایران موضوع ممنوعه محسوب می‌شوند، به خصوص در این طرف آب با استقبال مخاطب ایرانی روبه‌رو شده است.

تازه‌ترین کتاب پیام فیلی مجموعه داستان «سیاره‌ای که تنها ساکنانش پروانه‌ها هستند» در سال ۲۰۱۷ توسط نشر ناکجا منتشر شده است.