حسین حیدربیگی سال 1355 خورشیدی در منطقه سنگ تخت ولایت ارزگان افغانستان به دنیا آمده است. از 17سالگی به ایران مهاجرت کرده و تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ارشد کلام جدید گرایشی از فلسفه‌ی غرب در جامعه‌المصطفی به انجام رسانده است. او سالهاست كه شعر می‌گوید و داستان می‌نویسد. هرچند قالب اصلی او غزل است، اما در نیمایی و سپید نیز ذوق‌آزمایی‌های خوبی كرده است. این نویسنده‌ی افغان معتقد است که اگر امروز صدای ادبیات افغانستان شنیده می‌شود، صرفا ناشی از این نیست که توجه افکارعمومی به این بخش از جهان جلب شده است؛ بلکه طی این سال‌ها ما شاهد رشد و جهش ادبیات افغانستان هستیم و همین شاهد گواهی است و خواهد بود که فردا مال مردم افغانستان است. او این رشد را ناشی از باز شدن نسبی فضای سیاسی - اجتماعی افغانستان می‌داند و تأکید می‌کند: حالا دیگر از فضای خفقان‌آور حاکمیت پشتون‌ها خبری نیست و زبان فارسی مجالی یافته است تا از نو در قالب ادبیات، خویش را بیابد و بشکفد.